Bobo, de ‘boeman’, is opgedragen aan en gaat over Sergej Paradzjanov (1924-1990), de geniale filmregisseur. Het filmfestival heeft een speciale band met Paradzjanov; Huub Bals immers had hem in 1988 persoonlijk uitgenodigd om in Rotterdam een geldprijs in ontvangst te komen nemen, wat voor Paradzjanov zijn eerste reis buiten de Sovjet-Unie betekende. Paradzjanovs komst was het ’emotionele hoogtepunt’ (Peter van Bueren) van Bals’ laatste (zeventiende) festival.De film toont Paradzjanov via een soort omtrekkende beweging. We zien hem doodziek aankomen in de hoofdstad van Armenië, Jerevan, na een verblijf in Parijs. Later, als hij is overleden, wordt zijn lichaam geprepareerd voor een dodenmasker. We zien ook beelden van Paradzjanov thuis, en de opnamen van wat zijn laatste film moest worden, Confession. Hij onderbrak deze produktie zelf toen hij inzag dat de middelen volstrekt ontoereikend waren.De geluidsband laat Paradzjanov aan het woord over diverse zaken. Hij vertelt over zijn onmin met de autoriteiten, verhaalt lyrisch over zijn verblijf in Rotterdam en vooral over zijn kunst. Er is veel verbittering bij Paradzjanov als hij praat over de rechtsstaat, de soldaten en zijn gevangenschap.Met een rustige manier van filmen wordt treffend de melancholie geschetst van Paradzjanovs laatste dagen. Beeldenvan de natuur, de stad, het vliegveld, zorgen voor een contrastrijk beeldverhaal. De camera provoceert niet, maar toont.
