Sans soleil

Een onbekende vrouw leest en becommentarieert brieven die ze ontvangt van een vriend, een freelance cameraman. Hij reist de wereld over en is vooral geïnteresseerd in de twee “meest extreme polen van overleven”, Japan en Afrika, gerepresenteerd door Guinea-Bissau en de Kaapverdische Eilanden. De cameraman vraagt zichzelf af wat de zin is van het beschrijven van de wereld als hij slechts een instrument is, en welke rol de herinnering speelt waaraan hij een bijdrage levert.

Een van zijn Japanse vrienden heeft een obsessie met een elektron. Hij beantwoordt de vraag op geheel eigen wijze, door de beelden van de herinnering te vernietigen met behulp van een synthesizer. Een filmmaker wil er een film over maken, maar in plaats van mensen en hun relaties te laten zien, kiest hij voor een verhaal als een muzikale compositie met terugkerende thema’s, gespiegelde contrapunten en fuga’s: de brieven, de commentaren van de vrouw, de verzamelde beelden, de opgenomen beelden en een paar geleende beelden.