Amore tossico

Amore tossico is een mijlpaal in de Italiaanse cinema van de jaren 80. In een tijd waarin de meeste Italiaanse filmmakers zwichtten voor gemakkelijke flirts met tv-drama, riep Claudio Caligari de geest van Pier Paolo Pasolini op en kwam met een filmmanifest voor compromisloze onafhankelijkheid en onverschrokken waarheid. Door een strenge documentaireachtige aanpak te kiezen, en een aantal echte junkies en ex-junkies te casten (wier sappige jargon in de dialogen is verwerkt), schildert Caligari in Amore tossico een levensecht en pijnlijk fresco van het leven in de marge, een dat vervuld is van ironie en medeleven, en met een toefje griezelige romantiek. In dit oprechte eerbetoon van een leerling aan zijn meester laat Caligari de meest onontkoombaar dramatische en hartverscheurende scène zich afspelen vlak voor het monument dat op de plek staat waar Pasolini vermoord is. Een onvergetelijk debuut.