Das letzte Loch

Der Nil (de Nijl), een vliegenvanger, bierdrinker en privédetective uit het Beierse Woud, stoot bij zijn onderzoekingen op de Jodenmoord, die hij de Duitsers, niet alleen de nazi's aanrekent. Hij moet veel bier drinken om deze massamoord te vergeten, wat hem lukt in de bedwelming. Zijn vriendinnen betrekt hij alleen uit de sfeer van serveersters, maar alleen die, die de naam 'Susn' dragen. Om bij de liefde geen naam te vergeten? Hij brengt er één om het leven; het doet hem niets in een land van massamoordenaars, vindt hij. Maar dat kan niet. Met politie-agenten probeert men hem weg te moffelen; daarbij schiet de een de ander neer: politiemoord. Maar achter alle Susn's staat één Susn: laatste Susn, die ook de eerste was. In haar geboortedorp doet ze wat aan striptease, maar liever kijkt ze naar de glasblazers; het leven ervaart ze niet meer, alleen nog wat na-flakkeren van de oude jeugdliefde met de Nil, die in de woestijn haar bedding was. In de trein naar Stromboli zien we hen weer samen met de politiemoordenaar. Op het eiland, dat ieder moment in de lucht kan vliegen, ontmoeten ze een eenzame vrouw, die daar iedere vakantie doorbrengt en in gedachten de Duitsers in de vulkaan gooit. De tijd van de dialektiek is voorbij. Veel dingen kunnen niet meer beter worden, alleen nog maar niets...