Karayuki-san

Op een reis door Zuid-oost Azië ontmoet Imamura een van de Karayuki-san. Dit zijn Japanse vrouwen die uit hun eigen land ontvoerd werden om in bordelen in Maleisië te werken. Met de nu arme en oude vrouwen voert de regisseur lange gesprekken. Daaruit blijkt dat zowel de souteneurs als de bordeelhouders allen Japanners waren. Destijds gebruikte men de Karayuki-san als economische bruggehoofden van de Japanse expansiedrift. Het geld ging naar Japan, waar het als bron van vreemde valuta dankbaar werd gebruikt. De bijzondere interesse voor de individuele personen is in deze film erg opvallend. Imamura heft een vinger op tegen de vooroorlogse regering omdat zij het persoonlijk belang te vaak ondergeschikt maakte aan de expansionistische filosofie. Hij toont daarbij tevens de al lang vergeten slachtoffers van dat beleid.