La rendez-vous d'Anna

Met deze film probeert Chantal Akerman door te breken naar een breder publiek dan ze tot nu toe bereikt heeft. Onder meer mag dat blijken uit de 'dure' acteurs en actrices die ze bij deze film betrokken heeft. Ze doet dit overigens zonder concessies te doen aan haar ideeën over filmtaal, thematiek en de uitwerking daarvan. In Les rendez-vous d'Anna voert Akerman opnieuw een vrouw ten tonele, die vanuit haar geïsoleerde positie contact zoekt met anderen. Die anderen zijn in dit geval twee mannen, die ze toevallig ontmoet, haar moeder en een vriendin van haar moeder, die een ontmoeting afdwingen en een vriend met wie ze een afspraak maakt. Anna is een jonge vrouw met een beroep. Ze maakt films. Om haar films te presenteren, reist ze naar een stad in West-Duitsland, naar België en Frankrijk. Ze ontmoet mensen en praat met hen. De gesprekken zijn banaal en diepgaand: banaal omdat het alledaagse, het gewone getoond wordt en diepgaand omdat het leven te kort is om op alle vragen een antwoord te vinden. Anna gaat niet naar de mensen toe; ze laat ze op zich afkomen, ze nodigt niet uit en wijst niet af. Degenen die haar pad kruisen, uiten zich in de gesprekken heel ongedwongen. Door wat ze zeggen, ervaart men iets over hun persoonlijke geschiedenis en tegelijkertijd iets over de geschiedenis van Europa. Heel nauwkeurig observeert Chantal Akerman de economische, politieke en beschavingscrisis. Ze zegt daarover: "Er zijn geen waarden meer. Men kan nergens meer op steunen. De mensen werken, zonder te weten waarom en waartoe. Vroeger trouwde een vrouw en dan was ze gevestigd. Dat was geen probleem. Zo zeiden de ouders tot hun kinderen: 'als je trouwt zal je gelukkig zijn' De liefde bestaat nog steeds. Die is als een motor. Er waren dingen die vroeger nu eenmaal bestonden en die er nu niet meer zijn. Dat brengt een leegte voort. Die leegte voel ik in mijn werk. Met mijn films probeer ik over deze leegte te spreken."