Twee jaar geleden konden de bezoekers van Film International kennis maken met een betrekkelijk nieuwe richting binnen de moderne Hongaarse cinema, namelijk de ‘diepdocumentaire’ , geïllustreerd door de films van Judit Elek: Een Hongaars dorp en Een alledaagse geschiedenis.
Nu zit weer zo’n diepdocumentaire in het Hongaarse filmpakket: Een heel gewoon leven, van het duo Imre Gyönggössy en Barna Kabay, een coproductie van het Westduitse ZDF en Hungarofilm/Mafilm.
Een heel gewoon leven? Nee, zo’n gewoon leven heeft de 74-jarige boerin veronika Kiss uit het dorpje Rimóc beslist niet gehad: haar broer werd in 1919 beschuldigd van communistische sympathieën en doodgefolterd, haar eerste twee kinderen stierven jong, haar man en haar derde zoon sneuvelden in de oorlog, haar vierde zoon verdronk in de Donau en haar vijfde vluchtte na 1956 naar het Westen. Haar leven is een en al tragedie geweest. Ze zou eigenlijk een gebroken mens moeten zijn, maar dat is ze niet. In haar boeiende verhalen klinkt niets van zelfmedelijden of wraakzucht door. Integendeel, ze straalt vrede, berusting en wijsheid uit.
