Les apprentis sorcières

Een groep (jonge) theatermensen begint in Buenos Aires met repetities voor 'Dantons dood' van Büchner. De groep is gefascineerd door dit revolutionaire stuk. De schrijver Büchner wordt voor alle betrokkenen een symbool van de Europese cultuur en de Franse revolutie, wordt een voorbeeld, een sleutel waarmee men de deur naar de eigen misère in Argentinië (anno 1973) kan openen. De toneelspelers identificeren zich volledig met hun werk. Hun engagement gaat zo ver, dat zij de rol die zij op het toneel moeten spelen, in hun dagelijks leven voortzetten. Daarbij wordt het de acteurs duidelijk dat revolutie op het toneel iets anders is dan een werkelijke revolutie. Onvermogen en burgerlijke opvoeding verhinderen de enkelingen in de groep dit intellectuele en emotionele conflict op te lossen. Naarmate de repetities vorderen en het stuk vorm begint te krijgen, moeten de enkelingen door dit identiteitsconflict falen. Die afgang vindt plaats zowel in het sociale als in het privé-leven. Alvorens het werk voor de 4e akte van het stuk begint, valt de groep uit elkaar. De 4e akte van 'Dantons dood' wordt niet opgevoerd op het toneel, maar in het leven zelf. De leden van de groep gaan de straat op en proberen politiek relevant te werken. Ze sluiten zich aan bij demonstraties, een paar proberen er hun eigen bestaan te veranderen, een ander sluit zich aan bij een gewapende ondergrondse, en wordt gedood. Het is om het even op welke manier zij proberen hun gedachten te sublimeren, één ding is voor allen gelijk: zij spreken allemaal de taal die Büchner in zijn 4e akte van 'Dantons dood' gebruikt.