Bij de Tsechoslowaakse grens, noordoostelijk van Boedapast ligt het dorp Istenmezején, bewoond dor mijnwerkers, vrouwen die seizoenarbeid verrichten en kinderen. Het dorp is tamelijk welvarend, de vrouwen hoeven niet te werken en moeten dus maar gauw trouwen. Als een meisje op haar zestiende nog niet aan de man is, wordt ze beschouwd als een oude vrijster.
Judit Elek las er over in het Hongaarse “Vrouwenblad”. Ze ging er kijken of er stof inzat voor een tlevisiereportage. Ze interviewde meisjes van de hoogste klas van de lagere school en informeerde naar hun aspiraties.
Daarna bleef ze enige hen tijd volgen, om te zien wat daarvan terecht kwam. Twee van hen treden geleidelijk op de voorgrond. De een wil trouwen, de ander werken. Ilonka is romantisch verliefd op een jongen die niet door haar familie wordt geaccepteerd. Daarmee nemen ze het hele dorp tegen zich in. Aan het eind van de film lijkt het alsof ze haar plannen weet te verwezenlijken. De film eindigt optimistisch. Ook Ilonka en haar vriend Laci schijnen hun eigen weg te zullen volgen en het dorp te trotseren.
