Grierson

De titel die de National Film Board of Canada aan zijn documentaire van een uur over dr. John Grierson heeft gegeven, is eenvoudig Grierson. Om duidelijk te maken dat deze veelzijdige man een breed en complex onderwerp op zichzelf was, fascinerend voor zowel de jongere generaties als voor zijn tijdgenoten.
Bijna vijftigduizend voet nieuwe film plus wat er in talrijke openbare en persoonlijke collecties aan foto’s te vinden was zijn gecombineerd tot een film waarin Grierson en collega’s over de gehele wereld discussiëren over hetgeen deze eeuw is gebeurd en de manier waarop het in de massamedia is weergegeven.
Mannen en vrouwen in Engeland, Canada, de verenigde Staten, Frankrijk, Italië, Australië, Nederland, India en elders zijn in hun filmen beïnvloed door de “documentaire” traditie van Grierson die nu zo belangrijk is bij televisie en bij de didactische film. Met Bertrand Russell’s uitspraak “we moeten de vrede net zo opwindend maken als de oorlog” als uitgangspunt, ontwikkelde Grierson de “creatieve interpretatie van de werkelijkheid” tevens als een kunst die vandaag nog wordt geprezen op filmfestivals over de gehele wereld.
Van zijn geboorte in Schotland in 1898 tot zijn dood in februari 1972 hielden zijn leven en gedachten gelijke tred met de voortgang van de twintigste eeuw. Zijn ideeën stonden in nauwe relatie tot de gebeurtenissen van zijn tijd, de roerige twintiger laren, de hongerige dertiger jaren, de krijgshaftige veertiger jaren, de verwarde vijftiger en zestiger jaren. Kort voor zijn dood hield hij zich bezig met de problemen van de zeventiger jaren; de generatiekloof, de overbevolking in India, de verhouding tussen het individu en de staat in de democratie.
Onder invloed van Walter Lippman werd hij al vroeg aangemoedigd een dramatische methode voor het overbrengen van informatie aan een massapubliek te zoeken. Hij bestudeerde de sensatiepers, daarna Hollywood. Later, na het zien van de eerste films van Robert Flaherty en als reactie op de kunstmatige drama’s die in die tijd in de engelse bioscopen gebruikelijk waren, stelde hij de film “Drifters” samen. De schotse visser temidden van zijn dagelijkse zout en vuil was fascinerender dan welke londense salon, zei Grierson, en het publiek gaf hem gelijk.
Bij de Empire Marketing Board, bij de General Post Office, de National Film Board of Canada, de Australian Commonwealth Film Unit, UNESCO en bij de Scottish Television, propageerde hij in de loop der jaren zijn geloof in de dramatiek van het alledaagse leven.
Hij bracht zijn passie voor het individu in een massamaatschappij over op honderden filmmakers en andere “verbeelders” die nu zijn energie en visie eerbiedigen. Velen van hen spreken via deze film.