Dark Spring

Dark Spring is een film over liefdesutopieën van vrouwen. Het is een film met documentaire en fictieve passages. Getoond wordt de déja-vu ervaring van een vrouw, die aan het einde van een vaste en aan het begin van een utopische liefdesverhouding staat. In de eerste sekwentie van de film ziet men deze vrouw, een jonge arts (Ingemo Engström), bij haar laatste nachtdienst in een psychiatrische kliniek. De volgende morgen zal zij de kliniek verlaten, haar beroep opgeven, zich laten scheiden. Er worden dan ontmoetingen getoond, eerst met de minnaar, vervolgens met andere vrouwen, die in de grote passages van de film nader op hun liefdesverhoudingen en op mogelijke vormen van samenleven ingaan. De verklaringen van e vrouwen zijn authentiek, ook wanneer zij voor de enscenering in een bepaalde context zijn gebracht. De tegenstrijdigheid tussen de in een bepaalde volgorde gebrachte beelden en de spontaniteit van de gesproken tekst is opzettelijk. Omdat de speelster bij die sekwenties waaraan zij hun medewerking verleenden voor een deel ook de vorm hebben medebepaald, zijn de fragmenten verschillend als bijvoorbeeldverschillende genres maar kunnen zijn. Ook in die gevallen waarin de meisjes al eerder onder woorden gebrachte gedachten reproduceren of zichzelf spelen en citeren, levert de film bewijzen voor emoties, die met de tekst of met de situatie van de filmterreur verband houden. Het eerste meisje, Klara Zet, een filmregisseuse die in Berlijn agitatiefilms opneemt, spreekt eerst over vrouwen en over makers van film. In haar tweede verklaring spreekt Klara Zet over haar ervaringen in verschillende woongemeenschappen. Ilona Schult, moeder van twee kleine kinderen, werkte zo nu en dan als verkoopster in een kleine kledingzaak. Daar zijn de opnamen van haar gemaakt. De tekst ontstond spontaan voor de camera. Tussen de verklaringen van de meisjes gaat de filmhandeling verder. Men ziet totalen, die de indruk van een duistere lente oproepen, beelden over liefdeswaan uit een kinderboek (De kleine zeemeermin), golven, een rivier, beelden van burgerlijke desperaatheid. Helpless van Neil Young, omarmingen, een poging om met film iets van datgene te bereiken wat men zou kunnen dromen of hoe men zou kunnen leven, originaire ervaringen. "De dood zal komen en jouw ogen hebben" (Pavese).