Dichter bij de zee

Een bescheiden en liefdevol portret van een kleine enclave ouderwetse zomerhuisjes aan het Noordzeestrand. Op de geluidsband staan flarden van gesprekken met de bewoners van de huisjes, die zelf niet in beeld komen. Visueel gezien zijn de hoofdrollen weggelegd voor de huisjes, het strand en de zee. En, op een steenworp afstand, het zware industrielandschap van de Hoogovens bij IJmuiden.

Dichter bij de zee is gemaakt aan het einde van het zomerseizoen, wanneer de huisjes voor de winter worden afgebroken, maar de manier waarop dit met een naar melancholie zoekend licht en een picturale kadrering is opgenomen, wijst op een minder tijdelijk verval. De huisjes vormen het decor van een seizoen dat al langer vervlogen is. Of, in de woorden van de makers: “De verandering in het landschap, de vergankelijkheid en de herinnering aan de zomer vormen de basis van deze korte film.”