De Wodaabe vormen een nomadische subgroep binnen de Fulbe, een van West-Afrika’s grootste volken. Zo’n 100.000 mensen trekken nog altijd door het enorme gebied tussen Nigeria en de Centraal-Afrikaanse Republiek, en van Tsjaad naar de Democratische Republiek Congo, waar ze hun vee hoeden en goederen verhandelen. Inmiddels zijn de Wodaabe waarschijnlijk de meest gefilmde cultuur in sub-Sahara, dankzij enkele van hun rituelen waarin schoonheid, gratie en uitbeelding centraal staan.
Toen de Zwitserse documentairemaker/etnograaf Henry Brandt in 1952 naar het toenmalige Frans-West-Afrika trok, het huidige onafhankelijke Niger, was hij de eerste die filmbeelden maakte van het dagelijkse leven van de Wodaabe. Maar ook van het Gerewol-festival, een jaarlijkse wedstrijd in elkaar het hof maken, die alleen in deze regio wordt gehouden. Brandt wilde hiermee de wereld groter maken en onze kennis vergroten. In 2021 zou Brandt 100 zijn geworden en ter ere van deze mijlpaal is de film digitaal gerestaureerd.