A man and a camera

Een hand richting de deurbel. Keurig grindpaadje, kapstok vol windjacks en het geluid van spelende kinderen in de achtertuin. Op Guido Hendrikx’ zwijgende reis langs talloze voordeuren door heel Nederland is het telkens weer afwachten wie er opendoet en wat er vervolgens gebeurt. Het resultaat is zowel herkenbaar als fascinerend bevreemdend, en veroorzaakt bij vlagen plaatsvervangende schaamte bij de kijker. Het zou zomaar jouw voordeur kunnen zijn.

Hendrikx’ keuze om hardnekkig zwijgend met zijn camera op de stoep te staan, leidt tot schitterende cinema. Iedereen die opendoet, heeft andere aannames, van angst voor het onbekende tot juist ongeremde hartelijkheid. Als interviewtechniek werkt zijn stilte verrassend: sommige bewoners beantwoorden hun eigen vragen. Met zijn geslaagde en originele werk brengt Hendrikx ook een borrelend ongemak teweeg bij de kijker. Wat zou jij doen en waarom? Aan de hand van iemands leeftijd, de staat van de voortuin of een adres valt de reactie niet te voorspellen.

Als onderdeel van Critics’ Choice VII: On Positionality worden de vertoningen van A man and a camera voorafgegaan door een video-essay van Dana Linssen en Jan Pieter Ekker.