White Noise

Het veelgeprezen werk van fotograaf Antoine d’Agata was vooral van een reis naar het hart der duisternis, met toevallige en nachtelijke ontmoetingen, seks en prostitutie. Dus het is geen verrassing dat het monumentale White Noise ons wederom naar de onderwereld van sekswerkers voert, van Cambodja tot Noorwegen, van Oekraïne tot de VS. Geconstrueerd rond meer dan twintig monologen biedt de film tranceachtige visioenen van vrouwen in extase, veroorzaakt door seks of drugs.

Dit is geen voyeurisme, want de openhartige esthetiek van d’Agata’s zet ons aan na te denken over wat we zien en voelen, en over de ware aard van de werkelijkheid. De lichamen en woorden lijken tegelijkertijd op te lossen om zich in onze gedachten te griffen als toppunt van schoonheid en pijn. Je moet White Noise bekijken met de woorden van de maker in gedachten: "Er is God noch vergiffenis in de nacht, je moet accepteren dat alleen het vlees bestaat. Vlees is volheid. De dood is leegte."