“Het verschil tussen films en het geheugen is dat film altijd een leugen is; het geheugen vermengt leugen en waarheid”, stelt een personage in Bi Gans tweede speelfilm. Met zijn debuut Kaili Blues presenteerde hij zich als een talent om in de gaten te houden binnen de ontluikende Chinese achtste generatie. Die dromerige, elliptische vertelling eindigde met een single take van bijna drie kwartier waarin heden en verleden in elkaar overliepen.
Met opvolger Long Day’s Journey Into Night doet de jonge regisseur er in alle opzichten een schepje bovenop – deels in 3D. Opnieuw keert zijn hoofdpersonage na jaren afwezigheid terug naar Kaili, ook de woonplaats van de regisseur. Luo Hongwu komt voor de begrafenis van zijn vader, maar is evengoed op zoek naar de geliefde die hij nooit kon vergeten. De zomer die hij twintig jaar geleden met haar deelde, loopt naadloos over in zijn zoektocht nu: “Telkens als ik haar zie, weet ik dat ik weer droom.”