Een keurige moeder bidt aan tafel voor de lunch, terwijl haar zoons en echtgenoot ongeduldig luisteren. “Ik ben voor een kunst die niet alleen op zijn kont zit in een museum”, zegt ze. “Ik ben voor kunst waar gaten in vallen als in sokken, die gegeten wordt als een stuk taart.”
De woorden komen uit een manifest van popart-kunstenaar Claes Oldenburg uit 1961. Ze worden uitgesproken door Cate Blanchett, in een van de dertien (!) rollen die de actrice speelt in Manifesto, Julian Rosefeldts experimentele film waarvoor hij putte uit de statements van meer dan vijftig kunstenaars en andere denkers uit de twintigste eeuw. De film, afgeleid van Rosefeldts gelijknamige multiscreen-filminstallatie, is een tour de force waarin leidende denkbeelden over kunst en maatschappij handzaam worden vervat in twaalf delen. De verbluffend veelzijdige Blanchett (ze speelt onder meer een zwerver, poppenspeler, directeur en choreograaf) maakt de teksten fris en springlevend. Het geestige, onderhoudende Manifesto bewijst dat visionaire ideeën werkelijk tijdloos kunnen zijn.