Blaffende honden bijten niet, maar ze irriteren de jonge universiteitsdocent Yoon-Ju wel mateloos. Hij brengt veel tijd door in zijn appartement in een rustige flatwijk dat hij samen met zijn zwangere vrouw bewoont - tijd genoeg om zich aan de omgevingsgeluiden te ergeren. Wanneer hij ziet hoe een oude mevrouw een hondje uitlaat, weet hij zeker dat het dit beest is dat hem zo ergert. Hij weet het beestje te ontvoeren, en sluit het op in de kelder van de flat. Iets verderop in de buurt woont Hyun-Nam, secretaresse bij de lokale woningbouwverening. Hyun-Nam verveelt zich stierlijk. Er gebeurt niets in haar leven. Als ze ziet hoe een klein meisje in de buurt een poster opplakt waarop haar vermiste hond staat afgebeeld, besluit ze te helpen. Overal plakt ze posters, maar de volgende dagen verdwijnen er meer en meer honden. Op een dag ziet ze door haar verrekijker hoe een man vanaf een flat aan de overkant een hondje naar beneden gooit.Barking Dogs Never Bite is een tragische komedie waarin de debuterende regisseur - een van de grote talenten van de dit jaar toch al zo gezegende Koreaanse cinema - erin slaagt om bizarre ontwikkelingen als alledaags te presenteren. Deze in wezen precieze en rustige studie over eenzaamheid en communicatieproblemen, is een grappige film geworden en mede door de inventieve benadering, die soms aan manga-films herinnert, een genot om naar te kijken.