Na de onopzettelijke dood van haar kinderen wordt schilder Eleni gemeden door haar dorpsgenoten omdat er nu een vloek op hen rust. De ontroostbare, eenzame Eleni probeert haar kinderen met een beeldend ritueel weer tot leven te wekken, maar roept daarmee de toorn van bovennatuurlijke krachten over zich af.
Cyprus, 1882. In een door de Britten bezet dorpje wordt de naar Cyprus geëmigreerde schilder Eleni getroffen door een afschuwelijke tragedie als haar drie kinderen omkomen bij een bizar ongeluk. Ze rouwt in eenzaamheid tot ze Michalakis ontmoet, een artistiek begaafde jongen die wordt mishandeld door zijn gewelddadige vader. Samen proberen ze Eleni’s dode kinderen tot leven te wekken met een ritueel, maar de kwaadaardige wezens die ze oproepen dreigen Michalakis mee te nemen.
Kunst en moederschap zijn de motor van Minos Papas’ landelijke horrorfantasie Motherwitch. Geïnspireerd op de folklore van zijn geboorteland Cyprus, de zandstenen huizen en de zonovergoten landschappen, vertelt Papas een gelaagd verhaal over rouw en verlossing, doorspekt met mythen, geschiedenis, christendom, heidendom, angst en compassie. Als zoon van filmmakers (de film The Lifetaker van zijn vader werd in 1976 vertoond op IFFR) zet Papas de familietraditie voort.
De angstaanjagende sfeer en ingenieuze schrikmomenten maken de horror in Motherwitch een bizarre afspiegeling van de menselijke wereld. Papas’ schitterend gedraaide film gebruikt de groteske en zelfs afgezaagde elementen van het genre op een oprechte en zorgvuldige manier. Zo ontstaat een indringend modern sprookje dat even mythisch als tijdloos aanvoelt.