Angelica Ruffier blikt terug op haar verliefdheid op haar leraar, en begint aan een reis vol herinnering en begeerte. Een fijnzinnig geweven, reflectief essay over vroegere verlangens en het huidige zelf, doorregen met de glamour van de Franse cinema.
Is filmmaker Angelica Ruffier die Franse middelbareschoolleraar op wie ze een oogje had – of misschien zelfs wel verliefd was – ooit echt vergeten? Meer dan dit eenzijdige verlangen was er niet, maar dat heeft alsnog de nodige sporen achtergelaten, die Ruffier vele jaren later opnieuw ontdekt. Deze vondsten vormen het uitgangspunt voor het Lelouchiaanse documentaire-essay over herinnering en verlangen, La belle année, waarin ze op zoek gaat naar het object van haar puberale fascinatie; ze zijn ouder en verder uit elkaar, maar het is nog steeds subtiel aanwezig.
Maar moeten we wel terugkeren naar liefdes uit verschillende fasen van ons leven? Moeten we mensen wel confronteren met gevoelens die we decennia geleden hadden? Wat heeft dat voor zin; willen we in het heden daadwerkelijk met deze mensen zijn? Ruffiers reis roept talloze vragen op, waarbij haar uiterlijke bewegingen haar innerlijke veranderingen weerspiegelen.
La belle année is fijnzinnig geweven als een spinnenweb, maar tegelijkertijd doorspekt met de glamour van Franse cinema-heldinnen uit de jaren zeventig. De film is een meditatie over het verleden, het heden en de ingebeelde toekomst van één persoon, én veel meer dan dat. De kijker zal zich geen vreemde wanen op dit emotionele terrein.
– Vanja Kaludjercic
Film details
- Productielanden
- Zweden, Noorwegen
- Jaar
- 2026
- Festivaleditie
- IFFR 2026
- Lengte
- 95'
- Medium/Formaat
- DCP
