The Shipwrecked Triptych

Van de mensheid verstoten maar er toch mee verbonden – dat is de ambivalente positie van een schipbreukeling. Filmmaker Deniz Eroglu gebruikt drie van elkaar onafhankelijke delen om dit concept te onderzoeken: een verpleeghuis op oudejaarsavond, een zonovergoten Congolees familiehuis en het middeleeuwse Duitse platteland.

Schipbreuk lijden is verbannen worden naar de marge van het menselijk bestaan, vrij kunnen functioneren, worstelen met de wispelturige banden tussen maatschappij, instellingen en individuen. In deze bijzonder creatieve anthologie verkent Deniz Eroglu het concept ‘schipbreuk’ aan de hand van drie stilistisch en narratief op zichzelf staande delen.

In ‘Mutiny’ volgen we de dagelijkse beslommeringen in een geïsoleerd verpleeghuis op oudejaarsavond, waar het apathische personeel een feestje bouwt terwijl de bewoners slapen – op één iemand na, die op geheel eigen wijze aansluiting zoekt.

In ‘Boarding’ gaat een corrupte ambtenaar langs bij een familie Congolese vluchtelingen, zogenaamd om het welzijn van de kinderen te controleren. Maar dankzij de knullige humor van vroege Mike Leigh-films en de unheimliche dreiging die aan Michael Haneke doet denken, loopt dit bezoek uit op een onverwachte ontknoping.

‘Drifting’ speelt zich af in de Middeleeuwen op het Europese platteland, waar de verschoppeling van een rondtrekkende groep op zoek gaat naar betekenis, zingeving en manieren om te overleven op de woeste vlakte en in het griezelige bos.

Met zijn compromisloze visie en onmiskenbare zelfverzekerdheid als filmmaker (en boeiend gebruik van verschillende filmsoorten en -formaten) vormt Eroglus film een fascinerend drieluik over de betekenis van het menszijn, isolement en onbedwingbare geestkracht.

– Sophie Tupholme

Trailer

• 

• 

• 

• 

• 

•