Herinneringen aan de massamobilisatie tijdens de overgang van het Indonesische regime versmelten met een scala aan tekeningen, anekdotes, rituelen en performances – en tonen hoe herinneringen zijn verdoezeld en schimmen uit het verleden nog steeds rondwaren. Terwijl een anachronistisch gedicht, voorgedragen door Maria Magdalena Sinta Wardina, alles met elkaar verbindt, bereikt Terra Incognita een intuïtief, harmonieus hoogtepunt.