Na twintig jaar brengen de Quay Brothers hun derde speelfilm uit – een bewerking die de essentie van Bruno Schulz’ beklemmende verhaal weet te vatten. Vergezel Jozef op zijn zoektocht naar zijn vader en klim aan boord van deze spooktrein naar een verlaten sanatorium.
In de surreële derde speelfilm van de Quay Brothers, Sanatorium Under the Sign of the Hourglass, reist een jonge man, Jozef, naar een sanatorium in de Karpaten om zijn stervende vader te bezoeken. Bij aankomst treft hij een vervallen gebouw aan dat wordt bewoond door geesten, die hem hun bovennatuurlijke rijk binnen lokken. De tijd wordt elastisch en de grens tussen waan en werkelijkheid vervaagt terwijl Jozef van kamer naar kamer dwaalt en door sleutelgaten gluurt, op de hypnotiserende soundtrack van violen, ritselende boekpagina’s en krakende vloerplanken. Al snel blijkt het sanatorium een doorgang naar een onderwereld. Een nachtmerrieachtige allegorie voor de trauma’s van het verleden en de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog, zoals die werden opgeroepen in Bruno Schulz’ gelijknamige boek uit 1937.
Naast de spanning tussen heden en verleden is het decor van steampunk memorabilia en de Weimarcabaretscene uit de jaren 20 fascinerend. De Nederlandse première van deze nieuwste uiting van stop-motion animatie, met zijn voyeuristische neigingen, dromerige esthetiek en knipogen naar de stomme film, was het wachten meer dan waard.