In een klein Hongaars stadje neemt schilder Péter Molnár filmmaker Márton Tarkövi mee op een reis langs weiden, open plekken en Molnárs tekeningen. De kijker reist met hen mee, terwijl ze discussiëren over kunst, tijd en het leven zelf.
Márton Tarkövi ontleent de titel voor zijn lyrische portret van de Hongaarse kunstenaar en animator Péter Molnár aan het enige solowerk dat zijn onderwerp als filmregisseur heeft gemaakt: een suggestieve, surrealistische korte film die meteen een klassieker werd in de wereldwijde avant-garde cinema. Dat gezegd hebbende, is Molnárs film- en televisiewerk (waar hij voornamelijk op de achtergrond aan werkte) voor Tarkövi van minder belang dan zijn mysterieuze, vaak monochrome tekeningen. Deels bestaan Molnárs kunstwerken uit kleine gebaren die een impressie geven van oceanen vol onbekende woorden en verhalen. In andere gevallen suggereren ze, met stille streken die figuratieve vormen vormen, de primitieve kracht en oeroude helderheid van grotschilderingen. In Molnárs kunst voelt alles open.
Vanuit die gedachte koos Tarkövi voor een net zo open benadering. Soms observeert hij simpelweg de meester aan het werk, op andere momenten praten de twee terloops maar serieus, en dan worden we weer uitgenodigd om in Molnárs tekeningen te duiken. Daardoor voelt Later in the Clearing nooit duidelijk lineair – het is meer een voortdurend uitdijende ruimte van ideeën waar de kijker door kan dwalen. Op dezelfde manier zie je Molnár steeds weer door weiden en open plekken lopen, de wereld stap voor stap en met een blik tegelijk in zich opnemend.