Last Breath

Costa-Gavras’ hartverscheurende maar pragmatische blik op de dood is ontdaan van taboes en bestaat in plaats daarvan uit slim geplaatste herinneringen dat het leven zelfs in de dood aanwezig is. Last Breath analyseert het pad van de angst voor ouder worden naar acceptatie van het onvermijdelijke met een gevoel van kalmte.

Last Breath (Le dernier souffle, naar het gelijknamige boek) is een ontnuchterend verslag van het menselijk leven en het einde ervan, dat tot ons komt aan de hand van een intrigerend gesprek tussen de gerenommeerde schrijver Fabrice Toussaint en diens palliatief arts Augustin Masset. Costa-Gavras verkent de thema’s van ouder worden en sterfelijkheid vanuit het perspectief van terminaal zieke personages: een rijke Parijse vrouw (Charlotte Rampling) die de waarheid wil weten over de achteruitgang van haar gezondheid, een zoon die met oesters en een glas Breizh’Cadet aan zee de laatste wens van zijn moeder vervult, en een Roma-matriarch (Ángela Molina) die erop staat dat haar euthanasie geheim wordt gehouden. Het gevoel van onsterfelijkheid van de jeugd wordt meermaals afgezet tegen deze ontmoetingen, zoals wanneer Fabrice en zijn vrouw hun kleinkinderen observeren en wanneer dokter Masset vertelt over een jonge vrouw die haar aandoening volledig ontkent.

Costa-Gavras, inmiddels de negentig gepasseerd, behandelt het onderwerp van de dood eerlijk en rechtdoorzee. Hij komt terug op het aanhoudende thema van verzet in zijn personages, hier via hun inherente motivatie om te vechten en zaken op te lossen voordat ze sterven. De nuchtere toon roept een documentaire-achtige kwaliteit op in het verhaal en ontketent een volledig scala aan onmiskenbaar menselijke emoties.

– Olivia Hărşan

Trailer

• 

•