Kunstenaar Mox Mäkelä en wetenschapper Mikael Fortelius spelen schaak met tanden als bordstukken. Hun geïmproviseerde, ‘geen regels’-afspraak leidt tot een vrije associatieve cascade van ideeën, metaforen, digitale collages, fragmenten van beeldmateriaal en vreemde objecten. From Behind the Teeth is een duidelijk eerbetoon aan het surrealisme en is absurdistisch en geeft tot nadenken stemmend plezier.
In René Clairs klassieke korte film Entr’acte uit 1924 speelden Marcel Duchamp en Man Ray een surrealistisch schaakspel totdat ze werden meegesleurd door een waterstraal. De honderdste verjaardag van het surrealisme in 2024 hangt nog steeds in de culturele lucht en dat is een uitstekend moment om de gerenommeerde Finse kunstenares Mox Mäkelä te volgen terwijl ze de wetenschappelijke onderzoeker Mikael Fortelius in een nog bizarder en uitgebreider schaakspel betrekt – met tanden als de stukken van het bord.
In zekere zin is de persoonlijke identiteit van deze spelers onbelangrijk. De camera filmt ze opzettelijk van bovenaf of verbergt hun gezichten op een andere manier. Ze houden nooit op met praten, maar dit is zeker geen zoet, gefilmd praatje in de trant van My Dinner with Andre (Louis Malle, 1982). Waar het om gaat is de vlucht van verhalen, beelden en metaforen die wordt veroorzaakt door het geïmproviseerde, meanderende schaakspel. Digitale collages, beeldfragmenten en vreemde objecten illustreren de vele thema’s die tijdens het gesprek naar voren komen, zoals consumptie, spijsvertering, communicatie en oorlog. Dit alles wordt letterlijk omgeven en omlijst door een gapende mond met tanden! From Behind the Teeth zit ergens tussen Monty Python en Pipilotti Rist, en is een lofzang op absurdistische creativiteit en ongeremd associatief plezier.