Acto de violencia en una joven periodista (1988) is een vreemde, amateuristische direct-to-videorelease die een cultstatus verwierf. Emilio Silva Torres onderzoekt de mysterieuze maker, maar ook de politieke trauma’s in de draaiperiode.
In 1988 kwam Uruguays vermoedelijk eerste direct-to-videorelease uit: Acto de violencia en una joven periodista. In de decennia daarna verwierf deze bizarre amateurpsychothriller de cultstatus in de regio, vooral door de mysteries rond de regisseur, Manuel Lamas, die nergens te vinden was. Bestond hij wel echt? En hoe zat het met de drie andere films die hij gemaakt zou hebben, maar die kennelijk nooit uitgebracht werden?
Emilio Silva Torres wilde meer weten over deze geheimzinnige outsiderkunstenaar en de cultstatus van zijn werk. Wat hij ontdekte was verontrustend. Volgens mensen die Lamas gekend hebben, was hij nogal excentriek en niet bepaald aardig – obsessief, ijdel en gewelddadig. De fans leken dat al te vermoeden en zagen de film, als ze door de cultpulp heen keken, als een uiting van Uruguays onderdrukte collectieve herinneringen – de weerslag van politieke onderdrukking, verbeeld in deze audiovisuele woede-uitbarsting.