Zwischen uns Gott

Geloof als alledaagse bezigheid van gewone mensen wordt zelden serieus genomen in cinema, als het al aan bod komt. Meestal wordt het opgeblazen tot extravagante gezwollenheid of genadeloos belachelijk gemaakt. Zwischen uns Gott kiest een andere, eerlijkere en intiemere documentaire benadering. Filmmaker Rebecca Hirneise is vervreemd van haar protestantse achtergrond en keert terug naar de cultuur van haar familie om die beter te begrijpen en ermee in het reine te komen. Ze begint een letterlijke kring waarin haar moeder, tantes en ooms theologische discussies voeren.   

Halverwege de film valt de kring uiteen. Hirneise laat ons, zonder de situatie te manipuleren of te oordelen, zien dat geloof een buitengewoon individuele privéaangelegenheid is. Het drijft echtparen uiteen, leidt tot het mijden van bepaalde onderwerpen en drijft broers en zussen en generaties uit elkaar (Birgit, de moeder van de filmmaker, is de fascinerendste figuur). De spirituele gewoonten van deze mensen nemen allerlei vormen aan, van eenzame overpeinzingen tot bezielende gemeenschappen. Maar, ondanks alle conflicten en meningsverschillen, blijft God centraal staan in hun dagelijks leven. Sinds Frederick Wisemans Essene (IFFR 1972) heeft geen enkele film deze paradox zo grondig uitgediept.      

– Adrian Martin