Wayfaring Stranger

Een kind voelt zich aangetrokken tot de stilte van de natuur buiten de stad. Een tiener staat op van een dutje in het struikgewas en baant zich een weg terug naar een woonwagen: naar warmte, een verzorger en een hond. Maar het gedreun op het beton van de snelweg erboven biedt geen troost. Een boom is door een hek heen gegroeid, gras ontspruit in de barsten van een rottende industrie. Het individu is op zoek en beweegt zich door landschappen en de tijd. Volwassenheid leidt naar het bos.

Wayfaring Stranger van filmmaker Andrea Luka Zimmerman is een waarneming met alle zintuigen van de transformerende zoektocht naar een oprecht bestaan. In de film belichamen zeven performers, allemaal vrouw of non-binair, een levensloop in zeven fasen. Tijdens deze bijzondere reis experimenteert Zimmerman met de structuur van genre en ervaring. De focus ligt daarbij – dankzij een weelderige soundscape door de veelgeprezen geluidskunstenaar Chris Watson – op de woordeloze ontmoetingen van het individu. De sonische texturen van lege of verlaten ruimtes, sommige herkenbaar en onheilspellend, andere rauw en vredig, begeleiden deze symbolische bestaansreis, waarbij fictie en documentaire samensmelten tot een eigen ecosysteem.

Wayfaring Stranger zit boordevol diepzinnige overpeinzingen en is een ervaringsgerichte, cinematografische innovatie.

– Fiona Armour