Een verloren schat uit de beginjaren van de Neuer Deutscher Film – toen die nog zo fel schitterde dat niet alle schakeringen en tinten even helder waren. Nou ja, ‘verloren’… Onder liefhebbers van Arthurverhalen stond de film altijd al bekend als misschien wel de meest getrouwe bewerking van de middeleeuwse, Keltische legende. Het was ook een van de serieuzere pogingen om complexe thema’s als de tegenstellingen tussen de klassieke goden en het christendom te behandelen.
Toch was de film tamelijk onbekend omdat hij zelden werd vertoond, waarschijnlijk door de gelijktijdige release van John Boormans toegankelijkere Arthurfilm, Excalibur (1981).
Tristan and Isolde – Director’s Cut heeft een lyrische ingetogenheid – een eenvoudig set design, weinig kleuren, maar ook de drang om een meeslepend en vermakelijk verhaal te vertellen. Het is de eerste officiële hoofdrol van de beroemde Tarantino-acteur Christoph Waltz. Ook Max Zihlmanns laconieke dialogen voegen een unieke laag toe aan de klassieke Hollywooduitstraling van de film. Na alle verschillende versies heeft Von Fürstenberg nu zijn definitieve visie op het materiaal gecreëerd.