Yamamoto Satsuo is een van de Japanse grootmeesters van de cinema die zijn tijd ver vooruit is. Je vraagt je af waar de wereld nog op wacht na het zien van The Great White Tower, een verhaal over het gekonkel rond de opvolging van het hoofd van de medische faculteit op een universiteit.
Er zijn twee toekomstenperspectieven voor de tegenstrevers in de film: een fatsoenlijke, communicatiegerichte humanist en een carrièrejager die zijn onmiskenbare genialiteit uitsluitend voor eigen gewin gebruikt. In de film observeren we tweeënhalf uur het reilen en zeilen op een faculteit op een Japanse universiteit. Colleges en operaties, en de nodige ruzies, soms tussen twee mensen, maar ook tussen groepen, waarbij er fanatiek gediscussieerd wordt over ethische en politieke kwesties.
In deze wereld op zich verrast The Great White Tower met het schitterende zwart-wit, een bewuste keuze van Yamamoto om de schokkende operatiescènes enigszins verteerbaar te maken, en een soberheid die naadloos aansluit bij het onwrikbare morele standpunt van de film. Een uniek en gelaagd meesterwerk!