Obsessive Hours at the Topos of Reality

Tijdens de lange dagen en nachten van corona vroeg filmmaker en theoreticus Rea Wallden haar moeder, feministisch avant-gardebaken Antoinetta Angelidi, om mee te werken aan een film over haar kunst en filosofie. Natuurlijk was dit geen normale interviewsituatie – dat zou tegen de esthetische principes ingaan die Angelidi al decennia beleed. Angelidi maakt al ruim een halve eeuw films: ze denkt in cinematografische installaties en scènes, en daarvoor bood Wallden haar dan ook de nodige ruimte.

Tijdens het praten lijkt Angelidi vaak rond te drijven in een zee van duisternis. Obsessive Hours at the Topos of Reality voelt als een aanroeping of bezwering van een verleden en de ideeën die daaruit voortkwamen. De toekomst is ongewis, maar moet nog wel gevoed worden met deze originele gedachten. 

In het heden ontstaat een portret van een zeer ongewone kunstenaar die een pionier was op minstens twee fronten tegelijk. In Griekenland is Antoinetta Angelidi een sleutelfiguur onder de grondleggers van de filmkunst in dat land en wereldwijd was ze een van vele vrouwelijke filmmakers die geprobeerd hebben een feministische filmtaal te definiëren. En dat is haar allemaal gelukt!

– Olaf Möller