Konvoi

Geen doorsnee oorlogsfilm. Toen in 1942 Duitsland de Sovjet-Unie binnenviel, kregen de geallieerden de taak wapens naar het gebied te verschepen. Dit “poolkonvooi” is niet toegerust op gevechten, maar wordt door een escorte beschermd tegen luchtaanvallen. Dan krijgen ze onverwacht het bevel om zich te verspreiden. Eén Noors schip besluit ondanks het enorme gevaar de missie voort te zetten. Is dat je reinste, suïcidale waanzin?  

Konvoi zou je kunnen vergelijken met William Friedkins recente versie van The Caine Mutiny Court-Martial (2023), maar wordt vanuit een volledig ander perspectief verteld. De bevelhebbers op het schip worden niet serieus genomen, wat leidt tot een complex schaakspel. Verschillende karakters en temperamenten – jong, oud, naïef, ervaren, man, vrouw – botsen en ieders positie staat ter discussie.

Henrik Martin Dahlsbakken, wiens Munch(2023) vorig jaar de de openingsfilm was op IFFR, kiest een gedurfde structuur voor Konvoi: er is maar één oorlogsscène, maar toch blijft de film, met een geweldige ensemblecast, voortdurend spannend door zich te richten op de psychologische interactie op het benauwde schip. Klassieke cinema op zijn best – met een terugblik op een volstrekt andere geopolitieke orde dan tegenwoordig.

– Adrian Martin