Il n’y a pas d’oubli

Drie verhalen over Chileense ballingen in Quebec. Het eerste, J’explique certaines choses van Rodrigo Gonzáles Rojas, ontleent zijn titel aan een gedicht van Pablo Neruda: Y una mañana todo estaba ardiendo / y una mañana las hogueras / salían de la tierra / devorando seres, / y desde entonces fuego, / pólvora desde entonces, / y desde entonces sangre // Bandidos con aviones y con moros, / bandidos con sortijas y duquesas, / bandidos con frailes negros bendiciendo / venían por el cielo a matar niños, / y por las calles la sangre de los niños / corría simplemente, como sangre de niños.

González Rojas brengt de discussies en feesten van een groep wat intellectuelere ballingen in beeld. De scènes zijn doortrokken van een zekere naargeestigheid.

Het tweede werk, het cinéma vérité-achtige Lentement van Marilú Mallet, volgt Lucía tijdens haar dagelijkse bezigheden. Ze ontmoet vrienden, werkt als docent, doet boodschappen, kookt en kijkt tv: Pinochet wordt geïnterviewd en ontkent de martelingen onder zijn regime. Uiteindelijk stemt Lucía ook in met een interview – de waarheid moet verteld worden.

Als derde en laatste toont Jours de fer van Jorge Fajardo de eerste werkdag van Pablo in een staalfabriek. ’s Nachts heeft hij duistere dromen over zijn gevangenschap en marteling in Chili.

– Olaf Möller

• 

•