In dit derde en laatste deel van Vincent Boy Kars’ millennial-trilogie kruipen zowel Kars zelf als Martijn Lakemeier in de huid van Vincent. Ze gaan de dialoog aan met onder meer Vincents moeder, zijn vader, zijn vriendin Eva, en een
therapeut, in een poging te ontrafelen hoe Vincent de persoon is geworden die
hij vandaag de dag is.
“Fictie is de leugen waarmee de waarheid wordt verteld,” zegt Vincent
in de film tegen Eva. Net als in eerder werk gebruikt Kars fictie om de
complexiteit van het mens-zijn en van onze innerlijke wereld te ontrafelen,
maar uiteindelijk vooral om dichter bij zichzelf te komen. In hoeverre Future Me fictie is, en waar precies de grens ligt tussen Vincent de regisseur en Vincent het personage, is soms moeilijk te bepalen.
In Future Me durft Kars zich kwetsbaarder op te stellen dan ooit, en maakt hij ons voor het eerst deel van zijn eigen
emotionele worstelingen. De manier waarop hij dat doet, resoneert ver buiten de kaders
van het cinematografisch universum dat hij de afgelopen jaren heeft geschapen.
Het eindresultaat is Kars’ meest persoonlijke, intieme én meest gelaagde film
tot nu toe.