Dertiger Vítor woont nog bij zijn moeder, Fátima, in het huis van zijn grootmoeder, Júlia. Fátima is een zwijgzame kapster die ‘s nachts fantaseert over de politieagent die net naast hen is komen wonen. Vítor werkt overdag achter de schermen bij een tv-programma. ‘s Avonds trekt hij het uniform van de buurman aan om de begeerte te bevredigen van een jongen die hij online heeft ontmoet. In haar bejaardenhuis ligt Júlia ‘s nachts wakker en weet ze al lang niet meer welke medicijnen ze moet slikken. Ze mist haar overleden man, die zich manifesteert in het lichaam van een nog levende vrienddie zich bemoeit met haar dagelijkse activiteiten. Via deze personages schetst Diogo Costa Amarante een fascinerend portret van verschillende levens en onverwezenlijkte verlangens.
Na een aantal veelgeprezen shorts is Amarantes speelfilmdebuut een indrukwekkend, volledig uitgewerkt portret van drie generaties die kampen met onvervulde levens. Het production design, de vermenging van werkelijkheid en fantasie en de vreemde narratieve elementen doen soms denken aan het werk van Pedro Almodóvar, maar Estamos no ar is een uniek product van Amarantes verbeelding, dat door de cast nog meer indruk maakt.