Toen het zich in 1917 afscheidde van het ineenstortende Russische rijk werd Finland voor het eerst een onafhankelijke staat. Na de ontreddering van de Eerste Wereldoorlog was de net geïnstalleerde regering zich sterk bewust van de buiten- en binnenlandse dreigingen. Ze besloot de Finse jongeren strenge, draconische maatregelen op te leggen. Alle kinderen en jongeren kregen zonder uitzondering het belang van discipline, rechtschapenheid en nationalisme van hogerhand ingeprent.
Ville Suhonens film is opgebouwd uit archiefbeelden, foto’s, radioprogramma’s, boeken, tijdschriften en een zee aan propagandamateriaal, getuigenissen en dagboekfragmenten van kinderen en jongeren die gebukt gingen onder het strenge regime. Het is een grimmig portret, ondanks de schitterende cinematografie in elk shot. Het was een tijdperk doordrenkt met haat, waarin kinderen werden klaargestoomd voor de oorlog, tegen klassenvijanden, tegen ‘de ander’… Suhonen maakte eerder vanuit verschillende perspectieven documentaires over Finland, oorlog en ideologie, maar die lieten minder ruimte voor een allegorische interpretatie die historische en geografische grenzen overstijgt. Hoe kunnen we niet aan Oekraïne en Gaza denken als we in de ogen van deze kinderen kijken; bijna honderd jaar geleden geboren en mentaal gebroken?