Bodyshop

De geile geest van een jongeman reist de wereld rond om zijn voormalige geliefden te stalken en met ze in discussie te gaan.

Scud mengt fragmenten uit zijn eerdere werk, met name Thirty Years of Adonis (2017), in het verhaal, waardoor de toch al onduidelijke grenzen tussen documentaire en fictie – en tussen de acteurs en hun rollen – nog verder vervagen. Scud is geïnteresseerd in de overlap tussen traditie en moderniteit, en in hoe spiritualiteit zich tot technologie verhoudt. De personages, zowel de geesten als de levenden, dragen verhalen met zich mee en doen krachtige uitspraken over de slepende gevolgen van persoonlijke, sociale en politieke trauma's.

Bodyshop is een opstandige film waarin scènes met ongeremde seks en muzikale intermezzo's ons uitdagen om het ondenkbare te denken. Thema’s als zelfmoord, geweld en kannibalistische liefde worden niet geschuwd. De film stelt uiteenlopende kwesties aan de orde, zowel op het persoonlijke als het politieke vlak. Scud creëert een type film in de geest van Pier Paolo Pasolini, Peter Greenaway en John Waters.

Bodyshop is tergend nonchalant en ongegeneerd camp. Tegelijkertijd is de film zo gelikt als een tv-reclame, dankzij de onmiskenbare digitale glans en een suikerzoete soundtrack.

– Adrian Martin and kijA