Nadat hun vader is opgeroepen tijdens de NAVO-bombardementen op Servië in 1999, beginnen drie zussen een Hi8-videodagboek in hun huis op het platteland. Ze filmen elkaar terwijl ze make-up opdoen, kersen plukken, spelletjes spelen, ruzie maken en hun moeder helpen met koken. Deze fragiele, intieme wereld is misschien wel hun enige schuilplaats voor de realiteit van bombardementen, sirenes en oorlog.
In haar speelfilmdebuut 78 Days maakt Emilija Gašić een ontroerend coming-of-ageverhaal boordevol leven. De film speelt zich af in de eerste helft van 1999, toen de NAVO begon met de aanval op Servië, tijdens de oorlog in Kosovo. Gašić concentreert zich op een bepaalde tijd en plaats om de grenzen van het zorgeloze bestaan van de kinderen in kaart te brengen. Het verhaal verweeft de perspectieven van de drie zussen, elk op een ander punt op de weg naar volwassenheid, op kundige wijze tot een samengesteld beeld van opgroeien tijdens oorlogstijd.
Niet alleen bootst 78 Days het uiterlijk, de textuur en de poëzie van zelfopgenomen films uit de jaren negentig zo waarheidsgetrouw mogelijk na, maar de film heeft ook aandacht voor de manier waarop camera’s de relaties tussen mensen overbrengen. 78 Days functioneert ook als een inzichtelijk onderzoek naar sociale dynamiek, door een huiselijke ruimte te observeren met één gedeelde camera.