Vildanden

Na de dood van hun ouders wonen Hedvig en haar oudere broers en zussen alleen in het ooit fraaie, maar nu vervallen ouderlijk huis. Hedvig, de jongste van allemaal, is zeventien en houdt zich voornamelijk bezig met het verzorgen van een wilde eend die door een van de buren is verwond. De andere twee runnen een fotostudio in een nabijgelegen stadje dat geen behoefte lijkt te hebben aan hun diensten. Dan arriveert Karin, de oudste van alle kinderen. Zij is jaren geleden uit huis vertrokken en nu teruggekeerd enkel om het huis te verkopen. Van de toch al wankele band tussen de vier kinderen blijft niets over.

Nadja Ericssons debuut is een intiem familiedrama dat zich afspeelt in een onbepaalde tijd – het is in het verleden, afgaand op enkele kledingdetails, meubels en de manier van praten, en meer hoeven we ook niet te weten. De verwijzingen naar Henrik Ibsens gelijknamige toneelstuk uit 1884 zijn even subtiel: details als de naam Hedvig, de fotostudio, natuurlijk de wilde eend en de dramatische voorbeelden van de livsløgn (levensleugen) – de waanideeën die mensen over zichzelf en de wereld hebben die hen, en vaak ook de mensen om hen heen, uiteindelijk ten onder doen gaan.

Vildanden is klassiek tot op het bot – een pareltje van tact en discretie, van briesjes meer dan vlagen, van halve tonen en zachte kleuren.

– Olaf Möller

Trailer

• 

• 

• 

• 

•