The Myriad of Faces of the Future Challengers

In 1966, aangemoedigd door het Decreet van 11 maart dat hem carte blanche gaf om de orde te herstellen na de militaire couppoging op 1 oktober 1965, benoemde generaal Soeharto zichzelf feitelijk tot leider van Indonesië, wat hij – nadat hij kort daarop officieel president werd – zou blijven tot 1998. Soeharto noemde zijn bewind, dat zich fel afzette tegen het communisme, het socialisme en de islam, de Nieuwe Orde (Orde Baru). Hij onderbouwde zijn visie op de geschiedenis met een reeks propagandistische films, waarvan sommige verplicht op scholen werden vertoond en jaarlijks op tv werden uitgezonden. De beruchtste was Arifin Chairin Noers PengkhianatanG30S/PKI (1984), die mensen uit het leger in 2017 opnieuw wilden vertonen om het volk voor te lichten... 

Het is dus hoog tijd voor een hernieuwde blik op de Nieuwe Orde-cinema, bij voorkeur door de licht ironische bril van Yuki Aditya en I Gde Mika, die op de gekste plekken nog vleugjes ondermijning weten te vinden, alsook een gevoel van aanpassen en compromissen sluiten in films die als dissident werden beschouwd. Wat The Myriad of Faces of the Future Challengers op esthetisch niveau bijzonder maakt, is het rigoureuze gebruik van YouTube-materiaal. Want dat is het ware geheugen en de echte cinematheek van een land dat nauwelijks interesse heeft voor iets hoogdravends als filmgeschiedenis. In deze film is elk wazig beeld een aanval op vergeetachtigheid.

– Olaf Möller