In Skazka creëert Alexander Sokoerov met digitale magie een schimmenspel, een dantesk visioen van het hiernamaals. Maar wacht, bevinden we ons in het vagevuur of in een paradoxaal paradijs gereserveerd voor roemruchte mannen uit de wereldgeschiedenis? Mussolini, Stalin, Hitler, Churchill en anderen: ze zijn allemaal aanwezig. Aangezien ze alleen in archiefbeelden bestaan, verschijnt elke figuur in een serie beelden.
In deze inktzwarte politieke komedie smeken de van hun voetstuk gevallen mannen om door de hemelpoort te worden gelaten – maar de engelen die door de kier gluren, zetten de deuren nooit helemaal open. Niet zo verwonderlijk, want de voormalige leiders lopen lusteloos rond en klagen in een wirwar van talen over elkaars kleding, haar en persoonlijke hygiëne.
In dit werk, dat eigenlijk een animatiefilm is, heeft Sokoerov veel talenten samengebracht. Deze bijzondere technologische prestatie combineert beeldelementen uit de kunstgeschiedenis en schept zo een mistig landschap dat zich tot in het oneindige uitstrekt, waarin spookachtige, opgeofferde hordes slachtoffers van de geschiedenis ronddolen. Skazka, naar verluidt Sokoerovs laatste film, is een combinatie van bevlogen reactie op de high culture van Peter Greenaway en de low culture van mash-upkunstenaarsduo Soda_Jerk. Nu is het wachten op een ondernemer die met een interactieve Skazka-videogame komt.