Het logeerpartijtje is een klassiek motief in tienerfilms, meestal gepresenteerd als een echt meisjesritueel. Kerr transformeert deze traditionele “overgangsrite” tot een “overgangsruimte”: een plotloze verzameling ongewone handelingen, uitingen en gebaren, die meer weg heeft van avant-gardedans dan van psychologisch profileren, fris en naturel uitgevoerd door een jonge cast. Bezweringen, bevelen, imitatiespelletjes, tableaus van lichamen in zwevende toestand: adolescentie heeft er nog nooit zo hermetisch en mysterieus uitgezien.