Pero

Peter Musevski was Damjan Kozoles lievelingsacteur, hij speelde in bijna al zijn films sinds Rezervni deli (2003), die voor hen beiden een doorbraak betekende. Kozole begon in 2019 aan Pero, dat een therapeutische reis door Musevski’s angsten en zorgen moest worden – een film met meerdere registers en een gevarieerde esthetiek om de vele kanten van het onderwerp te benadrukken. Maar op 18 maart 2020, aan het begin van de coronapandemie, pleegde Musevski zelfmoord.

Pero begint nu met een sequentie waar de film oorspronkelijk mee moest eindigen: een acteerworkshop, die nu in het teken staat van Musevski’s afwezigheid en wat het betekent voor al zijn collega’s en vrienden. In de volgende sequentie slaat Pero een volledige andere weg in qua regie, net als in de volgende sequentie, en opnieuw in de sequentie die daarop volgt…

Musevski is zowel een herinnering, iemand om je voor de geest te halen, na te spelen of te spelen, als een spoor dat door de Sloveense cinema loopt – een aanwezigheid, een lijf en een stem in zo’n vijftig films, die blijven bestaan, net als de herinnering aan de man die Pero werd genoemd.

– Olaf Möller

Trailer