Lin Htet Aung speelt op inventieve wijze met filmtaal én filmgeschiedenis. Terwijl we het verhaal zien van een man die een transformatie ondergaat na het overlijden van zijn vrouw, komt de disfunctionele familie in de film symbool te staan voor een complexe nationale geschiedenis, waarbij parallellen getrokken worden met het boeddhistische verhaal Vessantara Jātaka. De filmmaker voegt daarnaast met de film zelf als het ware een nieuw werk toe aan het nationale archief van Myanmar, een land waar het merendeel van de filmgeschiedenis beschadigd raakte of verloren is gegaan.