Voor zijn laatste project werkte de inmiddels overleden, veelgeprezen regisseur Luis Ospina samen met Jerónimo Atehortúa Arteaga. Dit found footage-experiment maakt gebruik van fragmenten uit twaalf films uit de stille periode van de Colombiaanse cinema en citeert daarnaast uit literaire bronnen. Met deze elementen naait Mudos testigos een nieuw scenario aan elkaar voor een denkbeeldige film: een romantisch melodrama dat in de eerste helft van de twintigste eeuw speelt en vertelt over de onmogelijke liefde tussen Efraín en Alicia.
Mudos testigos is doordrenkt met de enorme kracht en lyriek van de stille film, en legt een innemende inventiviteit aan de dag met behulp van de collagetechniek. De combinatie van fictie en echte journaalbeelden biedt gelegenheid voor een complex onderzoek naar de sociaalpolitieke achtergrond van het centrale liefdesverhaal. De film bestaat uit drie delen en voert ons mee van het vuur van de prille liefde naar het vuur van de revolutie, van het stadslandschap naar het hart van de jungle, van de dwaze correspondentie tussen twee minnaars naar de droombeelden van een spirituele reis, van de geheimen en intriges van een verboden liefde naar politieke gevechten en klassenstrijd. Mudos testigos gebruikt het medium film om nieuw leven te blazen in de relicten van diens vergeten geschiedenis.