Na het herkennen van een aantal terugkerende elementen in de korte verhalen van Naiyer Masud – in het bijzonder het huis waar hij al zijn werken schreef – brengt een groep liefhebbers van het werk van de overleden schrijver een bezoek aan de stad Lucknow in het noorden van India. Als ze Masuds voormalige huis hebben gevonden – volgens de schrijver de enige plek waar hij zijn verhalen kon creëren – breiden ze hun zoektocht uit. Al snel verandert de jacht op locaties en symbolen uit fictiewerken in een verkenning van de straten, het karakter en de architecturale en culturele geschiedenis van een hele stad.
In een mengeling van documentaire en essayfilm, opgebouwd uit segmenten en fragmenten, en met behulp van tekeningen, opnames, foto’s, schilderijen, ondertitels, poëzie en animatiesequenties wordt de pelgrimstocht waar alles om draait verbeeld. De film wordt zo een verfijnd sterrenstelsel waarvan de verzamelde lichtpuntjes een eerbetoon vormen aan de vreugde van het ontdekken. Maar Letters Unwritten to Naiyer Masud is ook een bespiegeling op het begrip ruimte door de nadruk op de tegelijkertijd samenhangende en ongelijkwaardige toestanden van op een plaats zijn, uit een plaats afkomstig zijn en – vooral – tot een plaats behoren.