In My Mother’s Skin

Zoemende vliegen, vlees dat opengereten wordt, amechtige ademhaling. De gruwelijke openingsgeluiden van een lichaam dat wordt verscheurd voeren je meteen de nachtmerrieachtige wereld in van In My Mother’s Skin, de betoverende tweede speelfilm van de Filipijnse scenarist-filmmaker Kenneth Dagatan.

In de film, gesitueerd in de Filipijnen in de laatste maanden van de Tweede Wereldoorlog, volgen we Tala, de jonge dochter van een handelaar die wordt verdacht van het stelen van goud van de Japanse bezetters. De vader vreest het ergste voor zijn gezin, mocht het goud gevonden worden en gaat hulp zoeken, waarbij hij Tala, haar jongere broer en hun zieke moeder aan hun lot overlaat in hun afgelegen landhuis. Terwijl ze gespannen wachten op de terugkeer van het familiehoofd gaat de moeder snel achteruit en aanvaardt Tala de hulp van een vleesetende fee wier aanbod een onverwacht en eindeloos bloedbad tot gevolg heeft.   

Dagatans sfeervolle, zenuwslopende sprookje zit vol verwijzingen naar Filipijnse folklore en het katholicisme om de etterende gevolgen van oorlog voelbaar te maken: zowel de lichamelijke smerigheid als het angstige wachten tot alles voorbij is. Mede dankzij de debuterende Felicity Kyle Napuli als Tala en Beauty Gonzalez als de zieke moeder, en de schitterende beelden van mistige bossen, blinkende altaren en overwoekerde hutjes is In My Mother’s Skin een meedogenloze verkenning van menselijkheid en onschuld – en wat het kost om een dierbare te beschermen.

– Sophie Tupholme

• 

• 

•