Die Herrgottsgrenadiere

Laat ons Anton Kutter eren, een van die genieën die net zo goed raad weet met genrefilms als met documentaires, maar die in de meeste filmgeschiedenissen zelden wordt genoemd! Hoewel zijn eerste speelfilm, Die Herrgottsgrenadiere, hem wel een plaats in de Zwitserse filmgeschiedenis opleverde, omdat het de eerste sprekende film van het land was – zij het in standaard-Duits, omdat het een coproductie was met Duitsland, en niet in dialect (de eerste dialectfilm, Wie d’Warret würkt, van Walter Lesch en Richard Schweizer ging pas een jaar later in première).

Het verhaal gaat over een verpauperd alpengehucht en zijn inwoners die hopen op een beter leven door de aanleg van een weg, maar plotseling door het dolle heen raken als een nabijgelegen mijnbedrijf goud vindt. Het draait vooral om thema's als erfgoed en vooruitgang, optimisme en het tot stand brengen van verandering, maar ook om de prachtige alpenlandschappen van de Lötschenvallei, die hier in de stijl van de nieuwe zakelijkheid zijn gefilmd waardoor de bergen eruitzien als torenflats. Kutter zou in de bergen blijven voor zijn fictiefilms, die samen een van de bijzonderste, vaak onverwacht modern(istisch)e oeuvres in de alpiene cinema vormen. Daarnaast is hij onder amateurastronomen beroemd om de ontwikkeling van de Schiefspiegler-telescoop, nog altijd de norm voor dit soort instrumenten. Wat een man!

– Olaf Möller