De noche los gatos son pardos

Valentin maakt een opmerkelijk bonte, klassiek erotische fetisjfilm, tot hij opeens verdwijnt en de politie wordt ingeschakeld. Een van de crewleden heeft hem in een droom dood in een bos zien liggen, dus de politie gaat uit van moord. Zeker als ze Valentins lijk aantreffen op de plek waar de Mexicaan hem in zijn droom heeft gezien, waarna hij opnieuw verdwijnt. Wat kunnen de arme agenten anders dan doen alsof ze nog meer te doen hebben? Ondertussen in Mexico, of aan gene zijde…

Dit klinkt al best vreemd, maar De noche de los gatos son pardos is zelfs nog vreemder: dromerig, impulsief (je zou het ook ‘coherent onlogisch’ kunnen noemen), artistiekerig op het schaamteloze af en vastberaden om de kijker te verrassen. Elk personage is genoemd naar de acteur die de rol speelt. Het team begon zonder script aan deze onderneming en vertrouwde op hun gezamenlijke improvisatietalent. Ze wisten alleen dat de hoofdpersonages een aantal keer zouden wisselen en daarmee ook de sfeer, van zombiefilm tot magisch realisme – denk aan Potocki’s Manuscript gevonden te Zaragoza of De vertellingen van duizend-en-één nacht. Of denk maar niet, tenminste, niet te veel, maar luister, kijk en verwonder je en verdwaal in dit woud van genot en verrukking!

– Olaf Möller

De vertoning 1 februari wordt voorafgegaan door een video-essay van Dennis Vetter als onderdeel van het Critics’ Choice programma.

Trailer

• 

• 

• 

• 

•